Οι σαλάτες φίλοι μου για μένα έχουν μεγάλη σημασία στο σπίτι , στη κουζίνα και στο τρόπο που γεμίζει ένα τραπέζι! Όταν λέω σαλάτες η έννοια έχει μια ευρεία εικόνα και νομίζω ότι γενικά στη Β.Ελλάδα που έχουμε και κάποια κατάλοιπα από τις ρίζες που πολλοί κουβαλάμε από γονείς και συγγενείς από την Ανατολή μάθαμε να δίνουμε στη λέξη σαλάτα μια μεγάλη σημασία.
Ακόμα θυμάμαι τις βραδιές στο σπίτι μου το πατρικό με τους συμφοιτητές των γονιών μου και τη γιαγιά μου να κουβαλά τους μεζέδες και το .." κάτι τις" όπως έλεγε για να κάνουμε κέφι μαζί με τη κιθάρα του μπαμπά μου..
Σαλάτα λοιπόν για μένα είναι όλα αυτά τα μικρομεζεδάκια που έφτιαχνε με λαχανικά βραστά η τηγανητά, με γιαούρτι ή ταραμά. Οι τηγανητές πιπεριές πάντα λοιπόν υπήρχαν στο ψυγείο μας και υπάρχουν και στο δικό μου. Φτιάχνω λοιπόν σχεδόν κάθε 10 μέρες τέτοιες σαλάτες όπως βραστά χόρτα, πιπεριές τηγανητές στο ξύδι, πατατοσαλάτα, τζατζίκι, Μακεδονίτικη, πιπεριές Φλωρίνης, τουρσί.. και τα έχω ώστε όταν έρχεται κάποιος ξαφνικά και κάνουμε ουζάκι τότε μπορώ να παρουσιάσω ένα όμορφο τραπέζι γεμάτο από αυτές.
Τις άφησα να κρυώσουν και τις ξεφλούδισα εύκολα πιστέψτε με. Βγάζω τα κοτσάνια και τους σπόρους και αν είναι μεγάλη την χωρίζω στη μέση.Τις βάζω σε μία πιατέλα και τις ανακατεύω με τα χέρι βάζοντας με προσοχή αλάτι ώστε να πάει παντού.Προσθέτω το ξύδι ( αρκετό) δοκιμάζω και στο τέλος βάζω και ..ελάχιστο λάδι πολλές φορές δεν βάζω μα ο Δημήτρης μου το θέλει..
Όπως βλέπετε ..εδώ χώρεσαν τα ..3 κιλά μαζί με ένα μικρό πιάτο επιπλέον που το κράτησα για το μεσημέρι.
Είναι πεντανόστιμες φίλοι μου και το ίδιο κάνω και με τις πιπεριές τις καυτερές που τις έχω χωριστά και τις βάζει ο άνδρας μου στα φαγητά του ( κυρίως φασολάδα) ή σε όποιον αγαπά τις καυτερές πιπεριές.