Σήμερα αν και ζωγράφιζα όλο το πρωινό επειδή ο Δημήτρης είχε πάει το αμάξι του για σέρβις σκέφτηκα να κάνω κάτι για συμπλήρωμα το μεσημέρι. Ανακάλυψα ένα τάπερ με βρασμένο μπρόκολο που είχε ξεχαστεί...
-Όχι του λέω..δεν θα σε πετάξω..θα βρω κάτι να σε κάνω!
-Όχι του λέω..δεν θα σε πετάξω..θα βρω κάτι να σε κάνω!
Το πέρασα ένα "φρεσκάρισμα" με ζεστό νερό και το στράγγισα καλά. Μετά το έκοψα μικρές φουντίτσες που πάτησα με τα δάχτυλα ελαφρά. Μετά σε ένα μπολ χτύπησα 2 αυγά και μετά πρόσθεσα ένα φλιτζ. σχετικά μικρό με γάλα μέσα στο οποίο ζέστανα 1 μικρό κουτ. γλ. σκόνη λαχανικών. Μέσα σ' αυτό πρόσθεσα αλεύρι κοσκινισμένο και μία κουτ. γλ. μπέικιν., αλάτι, πιπέρι, δυόσμο ξερό τριμμένο και μία χούφτα κεφαλογραβιέρα.
Έβαλα μέσα το μπρόκολο όπως σας είχα πει ότι το έκανα...
Τα τηγάνισα σε φριτέζα και τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα επάνω σε απορροφητικό χαρτί. Ήταν μεσημέρι και σκέφτηκα και τη γειτόνισσα μου τη Σοφία..Ένα πιάτο λοιπόν γι' αυτήν που το γαρνίρησα με το τουρσί λάχανο του άνδρα μου και λίγη ντομάτα τουρσί της φίλης Άννας που μου το έδωσε στο Νευροκόπι.
Δεν πετάμε τίποτε πλέον φίλοι μου.. κροκέτες έφτιαχνε η γιαγιά μου ( τηγανίτες τις έλεγε ) με πολλά φαγητά που μένουν από τη προηγούμενη μέρα.